Po konferencji poczdamskiej realizacja postanowień w sprawie Niemiec przebiegała na dwóch płaszczyznach: na konferencjach Rady Ministrów Spraw Zagranicznych, poprzez działanie poszczególnych zarządów wojskowych na terytorium stref okupowanych i działalność niemieckich postępowych sił politycznych oraz przez akcje rządów krajów zachodnich i krajów socjalistycznych. Instytucja Rady Ministrów Spraw Zagranicznych została powołana w wyniku porozumienia poczdamskiego. Zadaniem jej było przygotowanie m. in. traktatu pokojowego z Niemcami. Nad problemem niemieckim szczegółowo i wyczerpująco dyskutowano na posiedzeniach Rady Ministrów SZ w Paryżu w kwietniu—lipcu 1946 r., w Moskwie w marcu—kwietniu 1947 r., w Londynie w listopadzie—grudniu 1947 r., w Paryżu w maju—czerwcu 1949 r., w Berlinie w styczniu—lutym 1954 r., w Genewie w październiku— listopadzie 1955 r. Pierwsze trzy sesje rady zajmowały się problemem traktatu pokojowego dla Niemiec, reparacji wojennych oraz realizacji układów poczdamskich. Na konferencjach tych wyszły na jaw zasadnicze różnice między postawą Związku Radzieckiego a stanowiskiem trzech mocarstw zachodnich. Związek Radziecki w tym okresie z całą mocą podkreślał potrzebę szybkiego i konsekwentnego zrealizowania tych punktów układów poczdamskich, które mogły stanowić,! gwarancję pokojowego rozwoju Niemiec. Niemcy, zdaniem delegacji radzieckiej, miały być państwem jednolitym, posiadającym rząd centralny, który podpisze traktat pokojowy z państwami koalicji antyhitlerowskiej.
↧